Ochrona dzieci – Parafia Miłosierdzia Bożego w Grójcu

Standardy ochrony małoletnich

Przepisy ogólne

W Parafii Rzymskokatolickiej Miłosierdzia Bożego w Grójcu został opracowany i wprowadzony w życie niniejszy dokument, który stanowi realizację prawnego obowiązku dotyczącego implementacji we wszelkich instytucjach, w których przebywają dzieci, standardów ich ochrony przed krzywdzeniem [ustawa z dnia 28 lipca 2023 roku o zmianie ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2023 poz. 1606)]. Opracowując dokument, wzięto pod uwagę wytyczne zarówno prawa państwowego, jak i kościelnego.

Stosując art. 22b i 22c ustawy z dnia 13 maja 2016 r. o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym i ochronie małoletnich (t.j. Dz. U. z 2024 r., poz. 560) ustanowiono zasady zapewniania dzieciom bezpieczeństwa i postępowania w przypadku ich krzywdzenia. Spisane w niniejszej Parafii zasady tworzenia bezpiecznego środowiska dla małoletnich, a także ustanowienie zrozumiałych i obowiązujących wszystkie osoby zaangażowane w duszpasterstwo parafialne procedur interwencji wewnętrznych i zewnętrznych, umożliwia szybkie reagowanie na zagrożenia bezpieczeństwa dobrostanu dzieci, a także pomaga w spełnianiu prawnych wymogów ochrony dzieci przed krzywdzeniem oraz innymi niepożądanymi zjawiskami.

Standardy ochrony małoletnich w Parafii Miłosierdzia Bożego w Grójcu regulują te obszary funkcjonowania, które wiążą się z możliwością naruszenia praw dziecka: od bezpieczeństwa i wsparcia po interwencję w sytuacjach zagrażających jego życiu, zdrowiu i dobrostanowi. Naczelną zasadą wszystkich działań podejmowanych przez pracowników parafii i osób współpracujących oraz zaangażowanych w duszpasterstwo parafialne skierowane do dzieci jest działanie dla ich dobra – doczesnego i wiecznego. Niedopuszczalne jest stosowanie przemocy w jakiejkolwiek formie.

Specyfika środowiska parafialnego

Parafia Rzymskokatolicka Miłosierdzia Bożego w Grójcu, jako komórka instytucjonalna Kościoła, wyróżnia się różnorodnymi obszarami działania. Odprawiane są w niej liczne nabożeństwa i uroczystości oraz sprawowane są sakramenty (Eucharystii, Chrztu, I Komunii Świętej, Bierzmowania, Małżeństwa oraz Pokuty i Pojednania). W parafii żegnamy też naszych zmarłych. Wymienione działania, a także odwiedziny chorych oraz wizyty duszpasterskie dają okazję do wglądu m.in. w sytuację rodzinną i materialną parafian, również w kontekście zauważenia krzywdy i przemocy, a co za tym idzie dają możliwość podjęcia odpowiednich kroków zapobiegawczych lub interwencji wobec krzywdzenia małoletnich.

W Parafii funkcjonują różne grupy duszpasterskie. Raz w tygodniu odbywają się zbiórki ministrantów i lektorów, a także próby scholi zarówno dziecięcej, jak i młodzieżowej. Parafia organizuje niesystematyczne wyjazdy, takie jak pielgrzymki, wyjazdy z ministrantami (np. na Diecezjalne Spotkania Młodzieży) itp. Ponadto w Parafii funkcjonuje kancelaria parafialna oraz rada parafialna. Istnieje także strona internetowa parafii, na której umieszczane są wszelkie aktualności związane z życiem parafialnym. Praktykowany jest też jasny podział hierarchiczny: proboszcz, wikariusze itd. Proboszcz zazwyczaj towarzyszy

parafianom zarówno dorosłym, jak i nieletnim przez wiele lat ich rozwoju religijnego. Bywa, że parafianie uczestniczą w uroczystościach związanych z życiem osobistym duszpasterzy, np. prymicje, rocznice itp. Również księża zapraszani są przez parafian na uroczystości rodzinne. W parafii zatrudniane są osoby świeckie jako pracownicy parafialni lub posługujący jako

wolontariusze, np. szafarz, kościelny. Dodatkowo w parafii i przy parafii funkcjonują często osoby, które potrzebują pomocy i jej szukają, np. bezdomni. Czasem też parafia użycza lub udostępniania pomieszczenia parafialne innym podmiotom zewnętrznym, będąc organizatorem różnych wydarzeń związanych z rozwojem życia duchowego we wspólnocie parafialnej, takich jak koncerty pieśni religijnych czy seminaria.

Księża w Parafii Miłosierdzia Bożego w Grójcu co roku prowadzą grupy dzieci przygotowujących się do sakramentu Pierwszej Komunii Świętej oraz grupy młodzieży przystępujących do sakramentu Bierzmowania. Spotkania mają charakter edukacyjno organizacyjny, polegający na przekazywaniu wiedzy duchowej młodym parafianom oraz na rzetelnym przygotowaniu ich do ww. Sakramentów Świętych. To w parafii głównie toczy się życie sakramentalne wiernych, a życie rodzinne wokół celebracji roku liturgicznego. Rodzice w zaufaniu przyprowadzają swoje dzieci do parafii i oczekują, że będą tam one bezpieczne. Parafianie są osobami w różnym wieku, w różnej sytuacji rodzinnej, zawodowej, a duszpasterze oraz osoby pracujące na rzecz parafii mają nierzadko wgląd w ich potrzeby oraz możliwość zaradzenia im. Z tego powodu zostały wprowadzone niniejsze standardy, które mają chronić dzieci przed wszelkiego rodzaju nadużyciami, przed krzywdą, przemocą, w tym przed wykorzystaniem seksualnym. Standardy ochrony małoletnich działają w obie strony – chronią zarówno młodocianych parafian, jak i osoby duchowne, pracowników i wolontariuszy parafii. Ten szeroki zakres działalności oraz wielość osób zaangażowanych w życie parafialne, mogących mieć kontakt z dziećmi i młodzieżą oraz posiadających wgląd w prywatne życie parafian, zobowiązuje nas do szczegółowego opracowania zasad ochronnych.

Sama dynamika życia parafialnego zawiera w sobie specyficzne czynniki chroniące przed przemocą, takie jak: poczucie sacrum, społeczne zaufanie, poczucie przynależności i wzajemnej odpowiedzialności, relacje oparte na zasadach ewangelicznych, wspólnotowość, w tym przynależność młodzieży do pozytywnej grupy rówieśniczej oraz publiczność działań (większość aktywności dzieje się na oczach innych), w tym nadzór rodziców. Dodatkowo, przy okazji np. nagłych wezwań do chorych lub podczas wizyt duszpasterskich, istnieje możliwość dostrzeżenia specyficznych potrzeb parafian lub deficytów, w tym przemocy w obszarze rodzinnym i podjęcia odpowiedniej interwencji. Księża posługujący w parafii są często tymi osobami, do których zwracają się o pomoc osoby doświadczające jakiejkolwiek krzywdy, szukające wsparcia i zrozumienia.

Wyjątkowa dynamika życia parafialnego może łączyć się z występowaniem tzw. czynników zagrażających, które mogą ,,ułatwiać” zaistnienie przemocy czy innego niebezpieczeństwa w stosunku do osób małoletnich. Społeczne zaufanie i autorytet, jakim cieszą się księża oraz relacje, jakie wytwarzają się między nimi a wybranymi parafianami mogą sprzyjać występowaniu nadużyć duchowych. Z wyżej wymienionych powodów zredagowane zostały poniższe standardy ochrony małoletnich.

Słownik pojęć

Osoby, ich role i funkcje w Kościele

Biskup – biskup lub arcybiskup diecezjalny, ordynariusz ordynariatu i prałat Prałatury Personalnej Kościoła łacińskiego oraz hierarcha Kościołów wschodnich.

Duchowieństwo – biskupi, księża i diakoni.

Ksiądz – duchowny chrześcijański posiadający święcenia kapłańskie.

Organizator wyjazdu – osoba uprawniona do organizacji wyjazdu dzieci w ramach parafii.

Osoba świecka – członek Kościoła katolickiego i personel Kościoła inny niż biskupi, księża, diakoni i osoby zakonne.

Osoby konsekrowane – osoby, które w sposób szczególny poświęcają życie Bogu. Łączy je konsekracja, która wiąże się ze złożeniem Bogu ślubów czystości oraz najczęściej również ubóstwa i posłuszeństwa, choć zależy to od formy życia konsekrowanego. Należą do nich członkowie stowarzyszeń zakonnych oraz świeckie osoby konsekrowane.

Personel parafialny (personel Parafii Miłosierdzia Bożego w Grójcu) – duchowny, inna osoba zatrudniona przez Kościół na podstawie umowy, podwykonawstwa, dobrowolnie lub nieodpłatnie oraz osoby posłane przez Kościół do posługi liturgicznej i duszpasterskiej.

Proboszcz, administrator – mianowany przez biskupa duszpasterz i zarządca parafii.

Szafarz nadzwyczajny Komunii Świętej – osoba wyznaczona do udzielania Komunii Świętej, gdy zabraknie odpowiedniej liczby szafarzy zwyczajnych.

Organizacja posługi Kościoła

Diecezja – jednostka administracyjna w kościołach chrześcijańskich podległa biskupowi.

Duszpasterstwo pozaparafialne – duszpasterstwa, wspólnoty, grupy gromadzące młodych ludzi (młodzież licealna, studenci, młodzi dorośli), w tym wolontariaty, wakacyjne spotkania młodych (organizowane przez zakony, zgromadzenia zakonne, wspólnoty), festiwale młodzieżowe, rekolekcje wyjazdowe, wspólnoty różnych stanów, pielgrzymki piesze, pielgrzymki autokarowe, środowiska harcerskie. To dzieła, które mogą działać przy parafiach, ale mają struktury pozaparafialne.

Parafia – określona wspólnota wiernych, utworzona na sposób stały w Kościele partykularnym, nad którą pasterską pieczę, pod zwierzchnictwem biskupa diecezjalnego, powierza się proboszczowi (administratorowi), jako jej własnemu pasterzowi.

Dzieci i osoby bezbronne

Dziecko – każda istota ludzka od poczęcia do osiągnięcia pełnoletności (patrz art. 2 ustawy o Rzeczniku Praw Dziecka – Dz.U.2023.292).

Dziecko wykorzystane seksualnie – każde dziecko w wieku bezwzględnej ochrony, jeśli osoba dojrzała seksualnie, czy to przez świadome działanie, czy też przez zaniedbywanie swoich społecznych obowiązków lub obowiązków wynikających ze specyficznej odpowiedzialności za dziecko, dopuszcza się zaangażowania dziecka w jakąkolwiek aktywność natury seksualnej, której intencją jest zaspokojenie osoby dorosłej.

Opiekun – osoba sprawująca pieczę nad dzieckiem, uprawniona do reprezentacji dziecka oraz posiadająca władzę prawną do dbania o interesy osobiste i majątkowe innej osoby (rodzic, rodzic zastępczy lub osoba uprawniona przez rodzica).

Osoba bezbronna – każda osoba znajdująca się w stanie niepełnosprawności, upośledzeniu fizycznym lub psychicznym albo pozbawiona wolności osobistej, która w rzeczywistości, nawet sporadycznie, ogranicza ich zdolność zrozumienia, chęci lub przeciwstawienia się przestępstwu w inny sposób.

Wiek bezwzględnej ochrony – wiek niższy niż wiek zgody. Czynność seksualna z osobą w wieku ochronnym jest czynem zabronionym (wykorzystaniem seksualnym), a osoba dopuszczająca się jej i lub doprowadzająca do niej podlega odpowiedzialności karnej. W Polsce obecnie wynosi 15 lat (patrz art. 200 kodeksu karnego Dz.U.2024.17 t.j. z dnia 2024.01.04)

Zgoda opiekuna – zgoda rodziców albo zgoda opiekuna, rodzica zastępczego lub opiekuna tymczasowego. Jednak w przypadku braku porozumienia między rodzicami dziecka należy poinformować rodziców o konieczności rozstrzygnięcia sprawy przez sąd rodzinny (orzeczenie sądu opiekuńczego zastępuje zgodę rodziców).

Różne formy przemocy

Bullying – znęcanie, zastraszanie, prześladowanie werbalne, społeczne, a także fizyczne.

Cyberprzemoc – wszelka przemoc z użyciem technologii informacyjnej – komunikatorów, czatów, stron internetowych, mediów społecznościowych, blogów, SMS-ów, MMS-ów. Może mieć formę wulgarnych wiadomości, obraźliwych komentarzy (np. hejt, trolling), rozpowszechniania zdjęć ukazujących dziecko w niekorzystnym świetle, zastraszania, śledzenia (cyberstalking), ujawniania tajemnic (outing) itp.

Gaslighting – przemoc psychiczna polegająca na manipulowaniu drugą osobą w taki sposób, że ofiara przemocy z czasem przestaje ufać swoim osądom, staje się zdezorientowana, zalękniona i traci zaufanie do swojej pamięci czy percepcji. Jeśli manipulacja jest stosowana

stale i metodycznie może w końcu doprowadzić do tego, że ofiara zacznie kwestionować swoje zdrowie psychiczne. W ten sposób manipulator przejmuje nad nią całkowitą kontrolę.

Child Grooming (uwodzenie dziecka) – działania podejmowane w celu zaprzyjaźnienia się i nawiązania więzi emocjonalnej z dzieckiem, aby zmniejszyć jego opory i później je seksualnie wykorzystać. Obejmuje często również warunkowanie rodziców i innych dorosłych oraz osłabienie ich czujności, aby myśleli, że relacja z dzieckiem jest normalna i pozytywna. Potocznie poprzez child grooming rozumie się uwodzenie dzieci przez Internet.

Nadużycie – postępowanie lub czyn niezgodny z przyjętymi normami postępowania. Użycie czegoś ponad miarę oraz wykorzystanie w niewłaściwy sposób lub w nadmiernym stopniu.

Nadużycie władzy – nadużycie stanowiska, funkcji lub obowiązku w celu wykorzystania innej osoby. Może przybierać różne formy i obejmować sytuacje, w których dana osoba ma władzę nad inną osobą na mocy swojego związku (np. pracodawca i pracownik, nauczyciel i uczeń, trener i sportowiec, rodzic lub opiekun i dziecko, duchowny/osoba zakonna i parafianin) i wykorzystuje tę władzę na swoją korzyść.

Przemoc domowa – jednorazowe lub powtarzające się umyślne działanie lub zaniechanie naruszające prawa lub dobra osobiste osób, w szczególności narażające na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia, naruszające godność, nietykalność cielesną, wolność, w tym wolność seksualną, powodujące szkody na ich zdrowiu fizycznym lub psychicznym, a także wywołujące cierpienia i krzywdy moralne u osób dotkniętych przemocą (art. 2 Ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie).

Przemoc duchowa – odwoływanie się do przekonań religijnych i wiary osoby w celu wyrządzenia jej szkody. Może mieć negatywny wpływ na duchowość osoby poszkodowanej, zwłaszcza gdy dopuszcza się jej osoba posiadająca duchowy autorytet i zaufanie w Kościele.

Przemoc emocjonalna (dorośli) – powszechna forma przemocy mająca miejsce w bliskich związkach. Przemoc emocjonalna jest definiowana jako molestowanie, które ma miejsce, gdy dana osoba jest poddawana zachowaniom lub działaniom mającym na celu jej kontrolowanie, z zamiarem wyrządzenia jej krzywdy emocjonalnej lub strachu, poprzez manipulację, izolację lub zastraszanie.

Uwikłanie – każda relacja, w której ktoś doświadcza strachu, lęku, poczucia winy, poczucia krzywdy, frustracji, poniżenia, zniewolenia, zależności, dominacji, niemożności bycia sobą, nieszczerości, braku autentyczności, przemocy emocjonalnej, fizycznej, seksualnej czy ekonomicznej.

Zaniedbanie (wobec osoby dorosłej) – niezapewnienie przez opiekuna środków niezbędnych do życia osobie, którą się opiekuje.

Wsparcie

Niebieska Linia – https://www.niebieskalinia.info/

Procedura „Niebieskiej Karty” – jest narzędziem, którego głównym celem jest zapewnienie bezpieczeństwa osobie doznającej przemocy domowej, obejmuje też współpracę

przedstawicieli różnych instytucji i podmiotów, które są zobowiązane do reagowania w przypadku uzyskania informacji o wystąpieniu przemocy domowej.

Przestępstwa motywowane seksualnie

Przestępstwa przeciwko wolności seksualnej i obyczajności (art. 197-205 k.k.) – zgwałcenie (art. 197), wykorzystanie seksualne osoby bezradnej lub niepoczytalnej (art. 198), seksualne wykorzystanie zależności (art. 199), seksualne wykorzystanie dziecka (art. 200), uwodzenie dziecka poniżej lat 15 z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego lub sieci telekomunikacyjnej (art. 200a), propagowanie pedofilii (art. 200b), kazirodztwo (art. 201), pornografia (art. 202), zmuszanie do prostytucji (art. 203), czerpanie zysku z cudzego nierządu (art. 204).

Rejestr Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym – rejestr obywateli polskich, którzy dopuścili się przestępstwa z pobudek seksualnych. Składa się z Rejestru publicznego i Rejestru z dostępem ograniczonym.

Przestępstwo kanoniczne wykorzystywania seksualnego – kanoniczne przestępstwa wykorzystywania seksualnego popełniane przez duchownych lub osoby konsekrowane.

Prewencja niedozwolonym zachowaniom

Dane osobowe – wszelkie informacje dotyczące zidentyfikowanej lub możliwej do zidentyfikowania żyjącej osoby fizycznej, a także poszczególne informacje, które w połączeniu ze sobą mogą prowadzić do zidentyfikowania tożsamości danej osoby. Przykładowe dane osobowe: imię i nazwisko, adres zamieszkania, adres e-mail z imieniem i nazwiskiem, numer dowodu tożsamości, dane o lokalizacji, adres IP, dane przechowywane przez szpital lub lekarza, które mogą jednoznacznie wskazywać tożsamość danej osoby.

Kompetencje miękkie – umiejętności psychospołeczne, np. komunikatywność, asertywność.

Konflikt interesów – sytuacja (postrzegana lub rzeczywista), w której powstaje konflikt pomiędzy obowiązkami służbowymi danej osoby a jej prywatnymi interesami, który może mieć wpływ na wykonywanie tych obowiązków. Taki konflikt zazwyczaj wiąże się z przeciwstawnymi zasadami lub niezgodnymi życzeniami lub potrzebami i może wystąpić, gdy osoba pełni wiele ról.

Lojalność środowiskowa – silna lojalność wobec danego środowiska, grupy ludzi, wspólnoty, instytucji, przełożonego itp., która może przyjmować formy pozytywne, np. dochowanie tajemnicy, lub negatywne, np. niereagowanie bądź zaprzeczanie przemocy.

Osoba odpowiedzialna za interwencję – zarządca placówki (proboszcz, administrator) odpowiedzialny za podejmowanie interwencji w przypadku zaistnienia przemocy.

Osoba odpowiedzialna za standardy ochrony dzieci – osoba wyznaczona przez proboszcza(bądź sam proboszcz) sprawująca nadzór nad prawidłowym stosowaniem niniejszych standardów.

Osoba zaufana – osoba wyznaczona przez proboszcza (bądź sam proboszcz) ciesząca się zaufaniem i odpowiednio przygotowana, odpowiedzialna za przyjmowanie zgłoszeń o zdarzeniach dotyczących przemocy.

Wniosek o wgląd w sytuację rodziny – pismo, które może zostać złożone przez każdą osobę fizyczną i prawną, która chce, aby sąd zbadał aktualną sytuację rodzinną. Wniosek nie podlega żadnej opłacie sądowej, może być złożony w każdej chwili i w przypadku.

Formy przemocy wobec dziecka

Przemoc wobec dzieci – wszelkie formy złego traktowania fizycznego i/lub emocjonalnego, wykorzystywania seksualnego, zaniedbania lub nieodpowiedniego traktowania, wyzysku komercyjnego lub innego, skutkującego rzeczywistą lub potencjalną szkodą dla zdrowia, rozwoju lub godności dziecka w kontekście relacji odpowiedzialności, zaufania lub siły. Dzieli się powszechnie na pięć podtypów: przemoc fizyczna, znęcanie się emocjonalne/psychiczne, zaniedbanie, narażenie na przemoc w rodzinie, wykorzystywanie seksualne. W kontekście Kościoła katolickiego ważne jest także uznanie przemocy duchowej za dodatkowy podtyp przemocy.

Przemoc fizyczna to przemoc, w wyniku której dziecko doznaje fizycznej krzywdy lub jest nią potencjalnie zagrożone. Krzywda ta następuje w wyniku działania bądź zaniechania ze strony rodzica lub innej osoby odpowiedzialnej za dziecko, lub której dziecko ufa, bądź która ma nad nim władzę. Przemoc fizyczna wobec dziecka może być czynnością powtarzalną lub jednorazową.
Przemoc psychiczna i emocjonalna to przewlekła, niefizyczna, szkodliwa interakcja wobec dziecka, obejmująca zarówno działania, jak i zaniechania. Zaliczamy do niej m.in. niedostępność emocjonalną, zaniedbywanie emocjonalne, relację z dzieckiem opartą na wrogości, obwinianiu, oczernianiu, odrzucaniu, nieodpowiednie rozwojowo lub niekonsekwentne interakcje z dzieckiem, niedostrzeganie lub nieuznawanie indywidualności dziecka i jego granic psychicznych.
Zaniedbywanie dziecka to chroniczne lub incydentalne niezaspokajanie jego podstawowych potrzeb fizycznych/psychicznych i/lub nierespektowanie jego podstawowych praw, powodujące zaburzenia jego zdrowia i/lub trudności w rozwoju. Do zaniedbywania dochodzi w relacji dziecka z osobą, która jest zobowiązana do opieki, wychowania, troski i ochrony dziecka.
Narażenie na przemoc w rodzinie – forma psychicznego znęcania się nad dzieckiem, w której dziecko jest obecne – słyszy lub widzi – gdy inny członek rodziny doświadcza przemocy fizycznej, psychicznej lub seksualnej albo widzi szkody wyrządzone osobom lub mieniu w wyniku agresywnego zachowania członka rodziny.
Wykorzystywanie seksualne dziecka – wykorzystanie seksualne dziecka to włączanie dziecka w aktywność seksualną, której nie jest ono w stanie w pełni zrozumieć i udzielić na nią świadomej zgody i/lub która jest niezgodna z normami prawnymi lub obyczajowymi danego społeczeństwa. Z wykorzystaniem seksualnym mamy do czynienia, gdy taka aktywność wystąpi między dzieckiem a

dorosłym lub dzieckiem a innym dzieckiem, jeśli te osoby ze względu na wiek bądź stopień rozwoju pozostają w relacji opieki, zależności, władzy. Celem takiej aktywności jest zaspokojenie potrzeb innej osoby. Obejmuje zachowania z kontaktem fizycznym (w tym penetracyjne) oraz bez kontaktu fizycznego, (robienia zdjęć lub filmów wideo przedstawiających dzieci o charakterze jednoznacznie seksualnym, zmuszania dzieci do oglądania czynności seksualnych lub wzięcia w nich udziału lub zmuszania dzieci do uprawiania seksu lub angażowania się w czynności seksualne z innymi dziećmi lub dorosłymi). Obejmuje również wyzyskiwanie seksualne dzieci, czyli czerpanie zysku np. z pornografii z udziałem dzieci lub prostytucji dziecięcej.

Przemoc rówieśnicza (agresja rówieśnicza, bullying) – występuje, gdy dziecko doświadcza różnych form przemocy ze strony rówieśników, bezpośrednio lub z użyciem technologii komunikacyjnych. Ma miejsce wtedy, gdy działanie ma na celu wyrządzenie komuś przykrości lub krzywdy (intencjonalność), ma charakter systematyczny (powtarzalność), a ofiara jest słabsza od sprawcy bądź grupy sprawców. Obejmuje przemoc werbalną (np. przezywanie, dogadywanie, ośmieszanie), relacyjną (np. wykluczenie z grupy, ignorowanie, nastawianie innych przeciwko osobie), fizyczną (np. pobicie, kopanie, popychanie, szarpanie), materialną (np. kradzież, niszczenie przedmiotów) oraz elektroniczną (złośliwy SMS lub e-mail, wpis w mediach społecznościowych, umieszczanie w Internecie zdjęć lub filmów ośmieszających ofiarę).

Zasady zapewniające bezpieczne relacje między małoletnim a personelem parafii

Bezpieczne relacje między małoletnim a personelem parafii oparte są na następujących zasadach ogólnych:

1) Podstawą relacji między małoletnim a personelem parafii, zarówno osobistej, wspólnotowej, jak i podejmowanej za pomocą środków nawiązywania kontaktu, jest troska o prawdziwe dobro duchowe, psychiczne i fizyczne, a także respektowanie niezbywalnego prawa do poszanowania godności i potrzeba zagwarantowania bezpieczeństwa;

2) Personel parafii jest obdarzony zaufaniem i wsparciem przełożonych. Ochrona małoletnich nie może polegać na prewencyjnej, motywowanej bojaźnią, rezygnacji ze znanych lub nowych form duszpasterstwa i edukacji lub zaniechania podejmowania relacji z małoletnimi;

3) Personel parafii może być zobowiązany do jednoczesnego podporządkowania się niniejszym Standardom oraz standardom ochrony małoletnich obowiązującym w podmiocie, w którym, lub wspólnie z którym prowadzi działalność. W sytuacji kolizji treści standardów, personel parafii zobowiązany jest nadać pierwszeństwo stosowania Standardom obowiązującym w Parafii Miłosierdzia Bożego w Grójcu;

4) Wobec personelu parafii, przed dopuszczeniem do działalności na rzecz małoletnich, Proboszcz wykonuje obowiązki, o których mowa w art. 21 ustawy o przeciwdziałaniu

zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym i ochronie małoletnich, w szczególności weryfikuje kandydatów do prowadzenia działalności na rzecz małoletnich w Rejestrze Sprawców Przestępstw na tle Seksualnym oraz gromadzi dokumentację przedstawianą przez ww. kandydatów;

5) Dokumenty dotyczące zatrudnionych przez parafię pracowników do obsługi duszpasterstwa oraz działalności z nim związanej (np. kościelny, organista itp.) znajdują się w dokumentacji Parafii Rzymskokatolickiej Miłosierdzia Bożego w Grójcu i są we właściwy sposób przechowywane;

6) Duszpasterstwo, zgodnie z przepisami obowiązującego prawa kanonicznego i państwowego oraz wymogami kultury właściwej tradycji katolickiej, zabrania personelowi parafii stosowania wszelkich form przemocy i naruszania godności oraz dóbr osobistych małoletnich, a także podejmowania wszystkiego, co może prowadzić do takiego naruszenia, a nawet do wywołania podejrzenia lub wrażenia tego typu;

7) Dobro małoletniego w wymiarze duchowym jest chronione przez duszpasterstwo zakazem kierowania życiem duchowym drugiego człowieka niezgodnie z nauczaniem i tradycją Kościoła Katolickiego;

8) Personel parafii prowadząc działalność na rzecz małoletnich obowiązany jest informować małoletnich i ich rodziców lub opiekunów prawnych o tym, kto jest organizatorem danej działalności. Informacja powinna zawierać jednoznaczną identyfikację organizatora i wskazanie, że jest nim Parafia Miłosierdzia Bożego w Grójcu. W razie prowadzenia działalności współorganizowanej z innymi podmiotami, personel parafii obowiązany jest przy nawiązywaniu współpracy sprawdzać, czy dany podmiot posiada własne standardy ochrony małoletnich i czy informacja o współorganizowaniu danej działalności zawarta jest w materiałach informacyjnych przeznaczonych dla małoletnich oraz ich rodziców lub opiekunów prawnych;

9) Personel parafii jest zobowiązany ze szczególną uwagą, poszanowaniem i sprawiedliwością traktować własność materialną małoletnich, nie dopuszczając do jej niszczenia, kradzieży, wyłudzania lub przeznaczania na inne niż założone cele;

10) Personel parafii zarządzający dobrami kościelnymi ma obowiązek utrzymywania ich w stanie, który zapewnia pełne bezpieczeństwo korzystających z nich małoletnim.

Zasady komunikacji z małoletnimi, ich rodzicami lub opiekunami małoletnich określa się następująco:

1) O ile umożliwia to sytuacja, personel parafii powinien nadawać pierwszeństwo relacjom osobowym w stosunku do relacji podejmowanych za pomocą innych środków komunikacji, np. elektronicznej;

2) W prowadzeniu korespondencji z małoletnimi w jakiejkolwiek formie (rozumianej jako nawiązywanie kontaktu innego niż osobisty) zalecana jest ostrożność i, o ile to możliwe, korzystanie z kont i numerów służbowych.

Kontakt fizyczny (cielesny) pomiędzy personelem parafialnym, a małoletnim, dozwolony jest wyłącznie wtedy, gdy:

1) wymaga tego ochrona zdrowia lub życia małoletniego;

2) jest związany ze zgodnym z liturgią Kościoła sprawowaniem świętych obrzędów oraz przyjętymi społecznie i przez prawo Kościoła godziwymi moralnie obyczajami lub powszechnie akceptowalnymi społecznie zasadami.

Zachowania niedozwolone wobec małoletnich

Personelowi parafii zakazuje się kierować życiem małoletniego w wymiarze duchowym niezgodnie z nauczaniem i tradycją Kościoła Katolickiego.
Personelowi parafii zabrania się wobec małoletnich stosowania przemocy psychicznej i emocjonalnej w postaci m. in.:

1) psychomanipulacji;

2) naruszania dobrego imienia;

3) pomawiania;

4) składania fałszywych oskarżeń;

5) stalkingu (uporczywego nękania innej osoby w rozumieniu art. 190a § 1 k.k.); 6) gorszenia złym przykładem;

7) uzależniania emocjonalnego;

8) szantażowania;

9) grożenia;

10) powoływania się na wpływy, z zastrzeżeniem, że nie dotyczy to odwoływania do się do autorytetu dydaktycznego, wychowawczego lub moralnego innych osób wchodzących w skład personelu Archidiecezji Warszawskiej;

11) wymuszania decyzji;

12) intryg;

13) uwodzenia;

14) izolowania od innych;

15) złego traktowania ze względu na narodowość, rasę, płeć, wygląd, wykształcenie, poglądy polityczne, niepełnosprawność, szczególne potrzeby edukacyjne lub przymioty osobowości;

16) tworzenia środowisk o charakterze sekty;

17) faworyzowania i bezzasadnego obdarowywania upominkami lub środkami materialnymi oraz przyjmowania ich;

18) nieuzasadnionych żądań finansowych;

19) namawiania do łamania prawa państwowego lub kanonicznego;

20) nieproporcjonalnego do winy oraz nieprzewidzianego w statutach karania i naznaczania pozasakramentalnych pokut;

21) poniżania;

22) wyśmiewania;

23) nieuzasadnionej krytyki;

24) upokarzania;

25) udzielania pomocy nieadekwatnej do potrzeb bliźniego;

26) stawiania wymagań ponad możliwości oraz kompetencje;

27) braku lub złej organizacji wspólnej pracy;

28) niewypełniania ważnie zawartych umów;

29) łamania przewidzianej w prawie tajemnicy duszpasterskiej;

30) niezgodnego z wewnętrznymi statutami wykluczania z życia wspólnot; 31) nieuzasadnionego zobowiązywania do zachowania tajemnicy;

32) umniejszania autorytetu przełożonych i opiekunów;

33) nierespektowania czasu wolnego i odpoczynku;

34) podejmowania kontaktu poza godzinami uznanymi za właściwe;

35) przyjmowania niedostosowanego do sytuacji, wyzywającego wyglądu zewnętrznego lub podejmowania prowokacyjnych zachowań;

36) publicznego komentowania wyglądu zewnętrznego innych;

37) rozmów oraz podtekstów i żartów o charakterze seksualnym;

38) prezentowania i propagowania zachowań oraz postaw niezgodnych z katolicką wizją osoby;

39) używania wulgaryzmów;

40) podnoszenia głosu bez wystarczającej przyczyny;

41) wyśmiewania rzeczy świętych;

42) prezentowania i przesyłania materiałów zawierających treści erotyczne; pornografię, sceny przemocy lub zachowań aspołecznych;

43) podglądania, podsłuchiwania i niezgodnego z prawem wykorzystywania nagrań;

44) podszywania się pod innych, w tym kradzieży tożsamości w rozumieniu art. 190a § 2 k.k.);

45) naruszania zasad przetwarzania danych osobowych małoletnich;

46) ukrywania stanu duchownego w złym zamiarze;

47) używania danych kontaktowych osób bez zachowania kościelnych i powszechnie obowiązujących przepisów o ochronie danych osobowych;

48) łamania tajemnicy korespondencji i tajemnicy urzędowej.

Personelowi parafii zabrania się wobec małoletnich stosowania przemocy fizycznej i niedozwolonych form kontaktu fizycznego, m.in.:

1) przekraczania granic intymności fizycznej w postaci podejmowania jakiejkolwiek formy kontaktu cielesnego, o ile nie wymaga tego zdrowie i życie osoby małoletniej, lub o ile nie jest związane ze zgodnym z liturgią Kościoła sprawowaniem świętych obrzędów oraz przyjętymi społecznie i przez prawo Kościoła godziwymi moralnie obyczajami;

2) stosowania jakiejkolwiek przemocy, kar cielesnych i wrogich gestów; 3) niezgodnego z obowiązującym prawem utrwalania wizerunku osób;

4) umożliwiania oraz zachęcania i dawania przykładu zachowań mających negatywny wpływ na zdrowie lub życie, w tym palenia tytoniu, nadużywania alkoholu i używania środków psychoaktywnych, diet, terapii lub leków niezgodnie lub bez zalecenia lekarza oraz braku dbałości o higienę osobistą.

Personelowi parafii zabrania się wobec małoletnich ponadto:

1) sprawowania sakramentów świętych oraz praktykowania innych rodzajów pobożności i modlitwy poza miejscem i formą przewidzianą do tego w przepisach kościelnych bez zgody właściwego przełożonego;

2) zwielokrotniania i przedłużania spotkań z małoletnimi oraz organizowania ich poza przyjętym wcześniej harmonogramem zawierającym informacje o czasie i miejscu spotkania bez uzasadnionej potrzeby duszpasterskiej;

3) podejmowania opieki nad małoletnimi bez posiadania wymaganych do tego kompetencji i umiejętności, bez dopełnienia wymagań, o których mowa w art. 21 ustawy o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym i ochronie małoletnich, a także pozostając pod wpływem alkoholu lub środków odurzających;

4) wyciągania wobec małoletnich sprawiających trudności wychowawcze konsekwencji dyscyplinarnych nieproporcjonalnych do przewinień i nie wynikających z ogólnie przyjętych norm psychopedagogicznych;

5) zapraszania i przyjmowania małoletnich w mieszkaniach duchownych, wyłączając spotkania o charakterze rodzinnym, a także te, które są odbywane w obecności rodziców lub opiekunów prawnych;

6) odbywania wizyt sam na sam w miejscu zamieszkania i pobytu małoletniego, wyłączając wizyty o charakterze rodzinnym, wizyty za wiedzą i zgodą rodziców lub opiekunów prawnych oraz wynikające ze spełniania powierzonych zgodnie z prawem obowiązków wychowawczych;

7) przewożenia małoletnich własnym środkiem transportu poza sytuacją relacji rodzinnych, potrzebą wykonywania zleconych obowiązków wychowawczych, posiadania pisemnej zgody rodziców lub opiekunów prawnych lub poza okolicznościami wymagającymi ochrony życia lub zdrowia małoletniego;

8) uprawiania z małoletnim indywidualnych form sportu i rekreacji, jeśli nie jest to związane z oficjalnie prowadzonym treningiem sportowym lub nie występuje za pisemną zgodą rodziców bądź opiekunów prawnych;

9) zobowiązywania małoletnich do zachowania tajemnicy poza wypadkiem tajemnicy spowiedzi lub innym przewidzianym w prawie;

10) prowadzenia rozmów na tematy związane z dojrzewaniem i płciowością lub doświadczeniami w tej dziedzinie, wykraczających poza przewidziane dla danego wieku zatwierdzone programy edukacyjne, wychowawcze i formacyjne, a także poza potrzebą wynikającą z warunków sprawowania sakramentu pokuty z zachowaniem właściwych norm;

11) dzielenia się z małoletnim wiedzą o własnych doświadczeniach w dziedzinie seksualności, a także zachowań aspołecznych i stanowiących wykroczenia przeciw prawu kanonicznemu i państwowemu;

12) namawiania osób małoletnich do podjęcia wobec innych osób czynności zabronionych niniejszymi Standardami;

13) uniemożliwiania rodzicom i opiekunom prawnym wglądu w treści oraz formy pracy duszpasterskiej i wychowawczej z małoletnimi.

Personelowi parafialnemu zabrania się w korespondencji z małoletnim:

1) uzyskiwania indywidualnych adresów i numerów telefonu małoletnich bez zgody ich rodziców bądź opiekunów prawnych;

2) namawiania małoletniego do ukrywania bądź kasowania zawartości korespondencji;

3) udostępniania małoletnim bez ważnej przyczyny osobistych środków komunikacji, takich jak połączenia internetowe, telefony i urządzenia mobilne, itp.;

4) podejmowania bez uzasadnionej przyczyny zbyt częstych kontaktów korespondencyjnych z małoletnimi;

5) podejmowania tematów związanych z dziedzinami pozostającymi w sprzeczności z nauką kościoła katolickiego, niedostosowanymi do wieku i dojrzałości małoletnich;

6) podejmowania kontaktów z małoletnimi w godzinach późnowieczornych i wczesnorannych, poza wypadkiem zagrożenia zdrowia lub życia bądź posiadania zgody rodziców lub opiekunów prawnych.

Stawianie małoletnim przez personel parafialny wymagań zgodnych co do treści i formy z powszechnie obowiązującymi przepisami prawa, metodami pedagogicznymi oraz nauką Kościoła Katolickiego, a także przedstawianie możliwych konsekwencji braku zastosowania się do postawionych wymagań, nie stanowi zachowania niedozwolonego.
Wykonywanie przez personel parafii zgodnych z powszechnie obowiązującymi przepisami prawa obowiązków związanych z opieką nad małoletnimi, nie stanowi zachowania niedozwolonego.

Wymogi dotyczące bezpiecznych relacji między małoletnimi

Personel parafii winien tak organizować działalność na rzecz małoletnich, aby minimalizować wszelkie ryzyka zaistnienia sytuacji, mogących zagrozić bezpieczeństwu małoletniego, w szczególności:

1) Personelowi parafii nie wolno pozostawiać małoletniego powierzonego opiece bez nadzoru;

2) Personelowi parafii nie wolno tolerować lub pozostawać bez reakcji wobec niedozwolonych lub niewłaściwych zachowań małoletniego wobec innych małoletnich;

3) Personel parafii winien zachowywać szczególną troskę wobec potrzeb małoletnich z niepełnosprawnością lub szczególnymi potrzebami edukacyjnymi.

Małoletni, uczestnicząc w działalności prowadzonej przez parafię na jego rzecz, powinien:

1) bezwzględnie przestrzegać poleceń personelu parafialnego, o ile są one zgodne z prawem; 2) przestrzegać warunków stawianych przez parafię, związanych z jego działalnością;

3) zachowywać kulturę osobistą i przestrzegać zasad współżycia społecznego w relacjach z personelem parafialnym oraz innymi małoletnimi.

Zasady chroniące dotyczące wszystkich, również dorosłych

Sakrament pokuty i pojednania, a także spotkania związane z towarzyszeniem duchowym odbywają się w miejscach do tego wyznaczonych (konfesjonał lub miejsce osobne, ale widoczne). Jeśli nie można zachować tej zasady (np. w czasie wakacji,

pielgrzymki czy przy spowiedzi osoby chorej czy z niepełnosprawnością), dbamy o to, by spowiednik i penitent byli dostępni (drzwi pomieszczenia nie mogą być zamknięte na klucz) lub widoczni dla innych osób (np. przeszklenia w drzwiach, uchylone drzwi do pomieszczenia). Niedopuszczalne jest spowiadanie lub tzw. rozmowy duchowe w pokojach prywatnych.

Jeśli to możliwe odwiedziny chorych (dotyczy księży oraz szafarzy i wolontariuszy) odbywają się w obecności osoby trzeciej (kogoś z rodziny, z sąsiedztwa, osoby posługującej w parafii).

Zasady korzystania z urządzeń elektronicznych z dostępem do sieci Internet oraz procedury ochrony dzieci przed treściami szkodliwymi i zagrożeniami w sieci Internet oraz utrwalonymi w innej formie

Parafia Miłosierdzia Bożego w Grójcu na swoim terenie posiada urządzenia elektroniczne z dostępem do sieci Internet, jednakże nie są one udostępniane osobom małoletnim i służą wyłącznie potrzebom personelu parafii.
Osoby małoletnie nie mają możliwości łączenia się z parafialną siecią Wi-Fi przy wykorzystaniu prywatnych urządzeń elektronicznych. Hasła do bezprzewodowej sieci komputerowej Parafii nie są ogólnodostępne i stanowią wyłączną domenę Parafii.
Małoletnim zabrania się korzystania z urządzeń elektronicznych podczas odbywania obrzędów liturgicznych poza wyjątkowymi, nagłymi przypadkami (np. konieczność wezwania pogotowia bądź konieczność kontaktu z rodzicami/opiekunem prawnym) biorąc przy tym pod uwagę potrzebę ciągłości obrzędu, nie przeszkadzając jednocześnie innym parafianom.
Na wszystkich komputerach z dostępem do Internetu na terenie parafii jest zainstalowane oraz systematycznie aktualizowane oprogramowanie antywirusowe, antyspamowe i firewall. Sieć jest monitorowana w taki sposób, aby możliwe było zidentyfikowanie sprawców ewentualnych nadużyć.
Do potencjalnych zagrożeń użytkowania sieci Internet należy zaliczyć: • dostęp do treści niezgodnych z celami wychowania i edukacji (narkotyki, przemoc, pornografia, hazard),

działalność innych użytkowników zagrażająca dobru dziecka,
oprogramowanie umożliwiające śledzenie i pozyskanie danych osobowych użytkowników parafialnej sieci.

Rozwiązania organizacyjne na poziomie parafii bazują na aktualnych standardach bezpieczeństwa.

Procedury postępowania w sytuacji krzywdy (jakiejkolwiek przemocy), czy niewłaściwego zachowania

W przypadkach przemocy fizycznej bądź seksualnej, gdy sprawcą jest osoba dorosła lub dziecko, należy zgłosić ten fakt zgodnie z prawem do organów ścigania lub/oraz do delegata właściwej instytucji kościelnej.
Gdy sprawa dotyczy niewłaściwego zachowania osób świeckich zatrudnionych w parafii bądź wolontariuszy, sprawę należy zbadać i podjąć adekwatne kroki w zależności od tego, czego dotyczyło to zachowanie. Każdorazowo należy podjąć z tą osobą rozmowę i jeśli zajdzie taka potrzeba, to okresowo lub stale wycofać ją z pracy duszpasterskiej.
Jeśli niewłaściwe zachowanie dotyczy dziecka, należy o tym zawiadomić jego rodziców i wraz z nimi podjąć odpowiednie działania.
Jeśli sprawa dotyczy niewłaściwych zachowań dzieci wobec siebie nawzajem, należy niezwłocznie zawiadomić rodziców dzieci i wraz z nimi podjąć odpowiednie działania. 5. Osoba odpowiedzialna za przyjmowanie zgłoszeń współpracuje z proboszczem i/lub delegatem parafialnym.
Każda informacja o niewłaściwym zachowaniu powinna być traktowana poważnie, gdyż jest działaniem prewencyjnym.
Jeśli jakakolwiek osoba dorosła, także zaangażowana w pracę duszpasterską w parafii, dowie się od dziecka, że doświadcza ono przemocy, automatycznie ma obowiązek zastosowania się do art. 304 k.p.k. stanowiącego, że każdy, kto dowie się o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu, ma społeczny obowiązek zawiadomić o tym prokuraturę lub policję.
Wszelka działalność dotycząca ochrony oraz interwencji i pomocy jest dokumentowana. Wpisy dokonują osoby bezpośrednio zaangażowane w daną aktywność (zazwyczaj osoba zaufana oraz/lub osoba odpowiedzialna za interwencję), ale za bezpieczne przechowywanie dokumentów odpowiedzialny jest proboszcz. Rejestr prowadzi się zgodnie z zasadami ochrony danych wrażliwych. Dokumentacją taką posługujemy się w działaniach interwencyjnych (np. przy zgłoszeniu do prokuratury). Parafia ma obowiązek przechowywania ww. dokumentacji pod wskazanym adresem, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa państwowego i kanonicznego.

Pomoc udzielana osobom skrzywdzonym

Każda osoba, która mówi o doświadczanej przez siebie krzywdzie, winna zostać przyjęta z szacunkiem i uważnie wysłuchana.
Osoba skrzywdzona powinna otrzymać informację o możliwych formach pomocy, z której może skorzystać na terenie parafii lub poza nią.
W sytuacji, gdy osoba wskazana jako sprawca jest kapłanem lub inną osobą zaangażowaną w parafii, należy jak najszybciej zapewnić bezpieczeństwo osobie skrzywdzonej (np. przez niedopuszczanie do niej osoby wskazanej lub podejrzanej o krzywdę). Następnie należy jej udzielić pomocy, jakiej potrzebuje. Osoby poszkodowane nie powinny być obarczane kosztami udzielanej im pomocy.
Troska duszpasterska wobec osoby skrzywdzonej i jej bliskich polega przede wszystkim na życzliwym wysłuchaniu i pomocy w odbudowaniu jej więzi z Bogiem i zaufania do Kościoła.
Jeśli osoba skrzywdzona należała do jakiejś grupy parafialnej, również inni uczestnicy tej grupy powinni otrzymać pomoc duszpasterską i ewentualnie psychologiczną. 6. Jeśli osobą skrzywdzoną jest dziecko, pomoc w miarę potrzeby powinna otrzymać również jego rodzina.
Parafianie powinni być we właściwy sposób poinformowani o tym, co się wydarzyło oraz otrzymać stosowną pomoc. Należy przy tym zachować zasadę ochrony dobrego imienia osoby skrzywdzonej.
Jeśli zgłoszenie dotyczy innej krzywdy czy niewłaściwego zachowania, osoba zgłaszająca powinna zostać poinformowana o podjętych w sprawie krokach. 9. Wszelkie działania i uzyskane informacje objęte są zasadą poufności, ale osoby skrzywdzonej nie wolno zobowiązywać do zachowania tajemnicy.

Pomoc udzielana sprawcy

W sytuacji, gdy oskarżonym (sprawcą) jest dziecko, należy współpracować z jego rodzicami lub opiekunami prawnymi w takim zakresie, w jakim jest to możliwe i potrzebne. Ich również dobrze jest otoczyć opieką duszpasterską.
W sytuacji, gdy osobą podejrzaną jest kapłan lub osoba konsekrowana, należy zastosować się do wskazań uzyskanych od biskupa lub przełożonych. 3. Gdy osobą podejrzaną jest świecki pracownik lub wolontariusz parafialny, należy odsunąć taką osobę od podejmowanej pracy na czas wyjaśnienia sprawy lub do czasu decyzji prokuratury oraz objąć ją opieką duszpasterską.
W procesie wyjaśniania sprawy oraz w podawaniu informacji należy również zadbać o zachowanie ochrony dobrego imienia domniemanego sprawcy.
Działając na podstawie art. 5 § 1 kodeksu postępowania karnego oskarżonego uważa się za niewinnego, dopóki wina jego nie zostanie udowodniona. W przypadku zaistnienia fałszywego oskarżenia, jeśli zarzuty nie zostaną potwierdzone, a oskarżenie znane było osobom postronnym, należy przekazać im informację o niewinności oskarżonego w formie komunikatu biskupa miejsca lub delegata.

Odpowiedzialność personelu parafii za naruszenie Standardów

Osoby wchodzące w skład parafii, pełniące posługę kapłańską na podstawie przepisów prawa kanonicznego, za naruszenie obowiązków wynikających z niniejszych Standardów podlegają odpowiedzialności i sankcjom przewidzianym w Kodeksie Prawa Kanonicznego.
Personel parafialny zatrudniony na podstawie umów o pracę, za naruszenie obowiązków wynikających z niniejszych Standardów ponosi odpowiedzialność porządkową na podstawie art. 108 Kodeksu pracy.
Personel parafialny zatrudniony na podstawie umów cywilnoprawnych oraz umów na zasadzie wolontariatu za naruszenie obowiązków wynikających z niniejszych Standardów, ponosi odpowiedzialność wynikającą z treści zawartych umów. Osoby odpowiedzialne za zawieranie umów cywilnoprawnych oraz umów na zasadzie wolontariatu w imieniu organizatora, zobowiązane są do zamieszczania w nich klauzul obejmujących:

1) Zapoznanie się z niniejszymi Standardami oraz złożenie oświadczenia o bezwzględnym obowiązku ich stosowania;

2) Odpowiedzialność za naruszenie niniejszych Standardów;

3) Możliwość natychmiastowego rozwiązania danej umowy z powodu naruszenia niniejszych Standardów.

Niezależnie od odpowiedzialności określonej w ust. 1-3, jeżeli naruszenie obowiązków wynikających z niniejszych Standardów stanowi jednocześnie naruszenie powszechnie obowiązujących przepisów prawa lub prawa kanonicznego, duszpasterstwo ma obowiązek współpracować z właściwymi organami państwowymi i kościelnymi celem pociągnięcia osoby dopuszczającej się czynu zabronionego do odpowiedzialności.

Odpowiedzialność małoletniego za naruszenie Standardów

Parafia może, wobec małoletniego, który naruszył obowiązki wynikające z niniejszych Standardów, zaprzestać prowadzenia działalności na jego rzecz. W takiej sytuacji personel parafii wzywa rodzica lub opiekuna prawnego małoletniego i informuje go o przyczynie podjęcia takiego działania. W zależności od charakteru konkretnej działalności prowadzonej na rzecz małoletniego przez duszpasterstwo, personel parafii niezależnie od powyższego zobowiązany jest dopełnić również innych obowiązków, wynikających z regulaminów lub umów dotyczących danej działalności.
Jeżeli naruszenie przez małoletniego obowiązków wynikających z niniejszych Standardów stanowi jednocześnie naruszenie powszechnie obowiązujących przepisów prawa, parafia zobowiązana jest współpracować z właściwymi organami państwowymi i kościelnymi, celem pociągnięcia osoby naruszającej te przepisy do odpowiedzialności.

Zasady i sposób udostępniania Standardów rodzicom lub opiekunom oraz małoletnim, a także personelowi parafii

Niniejsze Standardy udostępnianie są przez parafię w wersji pełnej na stronie internetowej parafii oraz w wersji papierowej, w Kancelarii Parafii w budynku pod adresem: ul. Jana Pawła II 24, 05-600 Grójec. Informację w tym zakresie (przez podanie odnośnika lub zamieszczenie stosownej klauzuli) zamieszcza się również we wszelkich ogłoszeniach o konkretnych przedsięwzięciach, realizowanych przez parafię na rzecz małoletnich, formularzach zgłoszeniowych, regulaminach, umowach itp.
Parafia Miłosierdzia Bożego w Grójcu przed przystąpieniem do wykonywania określonej działalności powiązanej z udziałem dzieci może zobowiązać rodziców, a także w miarę możliwości dzieci do zapoznania się z niniejszymi Standardami.
Parafia stosując Standardy i udostępniając ich treść dąży do zapewnienia dostępności informacyjno-komunikacyjnej osobom ze szczególnymi potrzebami.

Osoby odpowiedzialne za przyjmowanie zgłoszeń o zdarzeniach krzywdzenia dzieci

Osoba zaufana –Ks. Mirosław Lewaszkiewicz (e-mail: milosierdzieboze@grojec.eu) 2. Proboszcz – Ks. Mirosław Lewaszkiewicz
Osoba odpowiedzialna za przyjmowanie zgłoszeń o zdarzeniach krzywdzenia dzieci – Ks. Mirosław Lewaszkiewicz
Wykaz telefonów, adresów i instytucji świadczących wsparcie ofiarom przemocy:

Miejsko-Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w Grójcu – Aleja Niepodległości 6, 05-600 Grójec, tel. 48 664 31 55
Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie – ul. POW 4a, 05-600 Grójec, tel. 48 664 28 30
Ogólnopolski telefon dla ofiar przemocy w rodzinie – „Niebieska Linia” tel. 800-12-00-02, adres e-mail niebieskalinia@niebieskalinia.info
Ogólnokrajowa Linia Pomocy Pokrzywdzonym tel. +48 222 309 900 – przez całą dobę można anonimowo uzyskać informacje o możliwości uzyskania pomocy, szybką poradę psychologiczną i prawną, a także umówić się na spotkanie ze specjalistami w dowolnym miejscu na terenie Polski. Możliwe są konsultacje w językach obcych oraz w języku migowym.
Bezpłatne porady prawne dla ofiar wykorzystania seksualnego w Kościele – e-mail: konsultacjekanoniczne@fsj.org.pl

Standardy ochrony małoletnich

Polecane treści

Nawigacja

Kontakt